Dacht ik toen ik terug kwam van mijn boekenpresentatie in Italie, eind oktober. Ik had winst gemaakt met het verkopen van mijn boeken en wilde wat doen met Kerst voor arme mensen in Kaapverdië.
Al snel kwam het idee om kerstpakketten te maken voor de mensen die helemaal niets hadden te eten met Kerst. Die zaterdag kwam ik op mijn werk en vertelde mijn plan aan een collega die met enthousiasme reageerde: “ Ik geef je 20 euro voor dit project, omdat ik het een goede actie vind.” Andere collega’s kwamen ook spontaan hun steun aanbieden met geldbijdrages en door inkopen te doen voor de kerstpakketten.
Ook Robert , een vaste donateur van de DanyFoundation, reageerde heel enthousiast en bood aan om de financiering voor 30 kerstpakketten op zich te nemen plus de kosten voor een kerstmaaltijd die ik gepland had voor straatkinderen. Zijn vader, meneer de Jong, bood aan om 30 kerstpakketen voor zijn rekening te nemen. De volgende dag nam Robert contact op met zijn vrienden om steun te vragen voor dit project en s’avonds kreeg ik al een email van hem. “Hoeveel pakketten heb je nodig voor die mensen? ”?
Echt een geweldig gevoel dat mijn project zoveel bijval kreeg van zoveel lieve mensen binnen korte tijd! Ik hoefde nu alleen nog maar naar Kaapverdie te reizen om de kerstpakketten uit te delen.
16 december 2010,
Net op tijd weg uit NL. Om 12 uur’s middags vertrekken we naar Lissabon om verder te vliegen naar Kaapverdië. Pas de volgende dag in de avond komen we aan op het eiland São Vicente. De volgende dag begin ik meteen met het bestellen van de verschillende artikelen om de kerstpakketten mee te vullen.
80 kilo’s gedroogde vis, 80 kerstcaken, 80 kgs rijst, 80 blikken groenten en 80 flessen olijfolie. Gelukkig heeft iemand bij de groothandel de rijst, groenten en olijfolie voor mij kunnen kopen.
Wat een klus allemaal, die 80 kg vis bij elkaar te krijgen!! De vis was schaars in die tijd, omdat iedereen kennelijk vis op het gerecht wilde hebben voor het kerstdiner. Daarom was het ook duurder geworden. Ik heb de vis voor 4,50 euro per kilo gekregen, omdat ik veel kilo’s inkocht, maar normaal was het 5 euro per kg. Iemand had een grote vis gekocht voor mij, van 50 kg en laten drogen in haar tuin. Grappig was dat toen die vis droog was, uiteindelijk 30 kgs overbleef.
21 december 2010
Om 8 uur’s morgens nam ik de ferry-boot naar een ander eiland, Santo Antão. Ik was volbeladen. In twee dozen had ik 40 cakes, gebakken die avond ervoor. Drie dozen met de gedroogde vis en een aantal tassen vol met cadeaus voor de kinderen van school Marcelino da Silva. Na 1 uur varen arriveerden wij in Porto Novo. Daar stond een auto klaar om ons te brengen naar Ribeira da Cruz. Onderweg heb ik 40 kgs rijst, 40 blikken groenten en 40 ½ liter olijfolie gekocht bij de groothandel. Nog bijna 1 uur rijden door de bergen en we kwamen aan bij de Marcelino da Silva school waar circa 50 leerlingen, ouders, leraren en nog 2 heren van de gemeente mij op stonden te wachten.
Alles was heel goed georganiseerd. De school was klaar, ( een project van de Danyfoundation) nieuwe toiletten, nieuwe keuken, nieuwe deuren en de hele school was geverfd in het geel. Iedereen was blij. Kinderen kwamen in de rij bij mij met een bloem in hand. Het was tijd voor speeches. Ik kreeg een ingelijste diploma met mijn naam en de naam van Danyfoundation, uitgereikt door een gemeentefunctionaris, als dank en waardering voor het opknappen van de school.
Daarna was het de beurt van een aantal leerlingen en ouders om een paar woorden te spreken. Een meisje van 7 jaar zei: “ Bedankt Danyfoundation voor de steun aan onze school. Dankzij jullie project komen we met plezier naar school. Sommigen van ons hadden vroeger geen schriften, maar dankzij de Danyfoundation hebben wij nu allemaal schriften, pennen en rugtassen.
Nu kon het feest van de laatste schooldag losbarsten. In het tweede klaslokaal stonden lange tafel vol met lekkernijen en zelfgebakken taarten. Dit was het juiste moment om de kerstkado’s uit te delen! Het was hartverwarmend te zien hoe blij de kinderen waren met alle ingepakte verrassingen. Iets later werd er een kinderdisco gehouden in het lokaal ernaast.
Wij lieten de kinderen lekker doorfeesten en gingen met de auto naar een ander nog meer afgelegen dorp gereden om kerstpakketten uit te delen. Meer dan 40 minuten rijden door de bergen met zeer slecht begaanbare wegen. Daar gearriveerd, stonden er al mensen op ons te wachten rond de afgesproken plaats. De bevolking in deze streek is heel arm. Nergens was een teken van Kerst te bekennen. De mensen waren slecht gekleed en de kinderen waren heel mager. De blijheid was echter zichtbaar in hun gezicht te zien. Ik vroeg aan een mevrouw wat zij ging doen met Kerst. Zij antwoordde. “Kerst? Onze enige Kerst is dit pakket uit Holland”.
Eenmaal terug in het dorp Ribeira da Cruz, hebben we nog 10 kerstpakketten uitgedeeld, dit keer leverden we ze persoonlijk af bij de huizen van vooraf geselecteerde gezinnen. De volgende dag zijn we weer met de boot teruggegaan naar SãoVicente.
23 december
Bij het adres van een stichting in de wijk Ribeira Bote, hebben we 40 kerstpakketten uitgedeeld met cadeaus voor kinderen en kleren voor volwassen. Ook veel alleenstaande bejaarden kwamen langs. In Kaapverdië bestaan bijna geen bejaardentehuizen. Veel oudere mensen kunnen nauwelijks rondkomen als zij geen kinderen hebben om op terug te vallen.
Iedereen kreeg van tevoren een nummer van een meneer die mij hielp met het organiseren. Het liep bijna goed, alleen sommige mensen die geen nummer hadden en dus geen kerstpakket kregen, waren teleurgesteld. Alsnog krijgen ze iets anders zodat iedereen tevreden naar huis kon.
24 december
Openluchtetentje georganiseerd voor straatkinderen op twee verschillende plekken. In een grote pan werd het eten bereid, dat vervolgens uitgedeeld werd samen met snoep en koekjes. De kinderen kwamen vanzelf allemaal langs om te smullen van de gratis maaltijd.
25 december
Kerst voor mij en mijn gezin. Ik moest denken aan de woorden van mijn collega Lenny. “ Nu kan ik gerust kerst vieren met mijn familie” Wat een lekker gevoel was dat!!!
