Dany Estevão vocht 15 maanden tegen leukemie. Een ongelijke strijd die hem noodlottig werd…
Het ergste is dat ik niet verder kan met m’n leven, mijn opleiding en mijn vrienden. Ik had altijd de ambitie om te studeren, om een goede baan te vinden, om iemand te zijn. Met bezwaard hart denk ik terug aan mijn familie in Kaapverdië die ik zó graag had willen helpen zodra deze ziekte met Gods steun voorbij zou zijn, want ik weet uit eigen ervaring hoe zwaar het leven daar kan zijn.
De Dany Foundation is vernoemd naar Dany Estevão, een Kaapverdiaanse jongen die negentien jaar oud is geworden. Na een zware strijd van 15 maanden is hij uiteindelijk toch overleden aan de gevolgen van leukemie. Dany was een veelbelovende student afkomstig uit een arm gezin. Zijn moeder overleed toen hij 15 jaar oud was. Hij studeerde ‘s avonds aan een hoge school in São Vicente in Kaapverdië. Overdags werkte hij om zijn studie te betalen en thuis te kunnen helpen met wat geld. Grace Beatriz, een vriendin van Dany en oprichtster van de Dany Foundation, vertelt:
“Via via kwam ik te horen over hem en zijn verslechterende gezondheid en naarmate ik meer te horen kreeg voelde ik me meer betrokken bij alles wat deze jongen en zijn familie mee maakte. Ik wilde heel graag helpen op wat voor manier dan ook. Dany werd uiteindelijk overgebracht naar een ziekenhuis in Lissabon, omdat de medici in Kaapverdië geen diagnose konden maken van zijn ziekte. Drie dagen nadat hij was aangekomen, vloog ik naar Lissabon om hem te bezoeken in het ziekenhuis. Hij kende mij niet en ik kende hem niet maar vanaf die dag heb ik hem nooit meer verlaten.
Er volgde een lange strijd. Een strijd tegen kanker. Dany had namelijk acute leukemie. Één jaar lang heb ik samen met hem tegen die ziekte gevochten. Een ongelijke strijd die Dany op 5 december 2003 heeft verloren. Dany heeft naast lichamelijke pijn ook veel geleden aan eenzaamheid omdat hij zich tijdens zijn verblijf van meer dan een jaar in Portugal, een vreemd land voor hem, heel geïsoleerd voelde. Zijn ervaringen heeft hij op papier gezet. En ik heb hem toen beloofd om een boek te schrijven over zijn pijn en verdriet op basis van zijn aantekeningen en mijn eigen dagboek dat ik toendertijd bijhield. Dany wilde via dit boek ook de aandacht vestigen op alle mensen in Kaapverdië die net als hem aan een ernstige ziekte lijden en niet adequaat behandeld kunnen worden in hun moederland. Ik heb dit boek “Saudades do Dany” uiteindelijk op eigen kosten kunnen laten uitgeven en met veel succes persoonlijk gepromoot in Kaapverdië zelf maar ook in de Kaapverdiaanse migrantengemeenschappen van Nederland, Luxemburg, Portugal, Italië, Frankrijk en de Verenigde Staten.
Het was Dany’s droom om in Lissabon een tehuis te laten bouwen om onderdak te geven aan zieke mensen uit Kaapverdië. Een plek met een gemoedelijke ambiance waardoor deze mensen de gelegenheid wordt gegeven om zich te ontspannen en daardoor hun ziekte en zorgen tijdelijk te vergeten. Deze droom wil ik voortzetten. Na het schrijven van een boek over zijn lijdensweg en de internationale promotie hiervan vormt de oprichting van de Dany Foundation een 2e fase in het realiseren van zijn droom.”
