Melanie Gomes, een moedige jonge meid werkzaam voor de Dany Foundation, heeft in juli meerdere bezoeken gebracht aan het pension Madeira om de problemen van de bewoners te bespreken en een verslag te schrijven dat hier beneden te lezen valt.
Goedenavond Grace, zoals afgesproken zou ik foto’s maken van A. de kamer. Dit is van de muren, plafond en ramen. Zoals u ziet zitten er overal gaten waar kakkerlakken uitkomen. Ramen die geen gordijnen hebben, maar kranten. Vandaag zei A. ook dat ze de laatste tijd emmers met water vult zodat de muizen en ratten daarin vallen en verdrinken. Zo maakt zij de ratten dood.
Meneer die met R. op kamer zit heeft vandaag ook zijn hart gelucht over geldkwesties en dat ze weinig steun krijgen. Het is verschrikkelijk hoe ze geraakt zijn door alle gebeurtenissen. Bij hem bijvoorbeeld zit veel verdriet. Ik denk daarom dat hij veel drinkt. Het is jammer want hij is pas 53 jaar en heeft een prachtige familie. Hij straalt ook als hij fotos van zijn familie laat zien. Beetje bij beetje probeer ik bij hun wat los te maken. Zodat ik u kan informeren. R. gaat gauw behandeling krijgen. Hij zal geopereerd worden. Hij ziet er moe uit, maar hij laat nog niet veel los. Ik ben daar vandaag meteen geweest om voornamelijk hem te zien. Het zijn me kindjes hahaa zoals ik ze noem. Ik kan er niks aandoen dat het mij niet loslaat. Het liefst had ik iedereen in huis genomen, maar dat is niet zo gemakkelijk. Vandaag hadden we het over strand enzo. Kamergenoot van R. bijvoorbeeld is nog nooit naar het strand geweest terwijl meneer al 6 jaar in Portugal is wegens nierdialyse. Dat was voor mij een punt dat ik dacht hè waarom niet met hem, A., dr zoontje en R. misschien een dagje strand? Ik wil voordat R. verzwakt hem een leuke dag bezorgen of zal ik met hem alleen een dagje wandelen doen? R. zal paar dagen thuis en paar dagen ziekenhuis zijn. Hij praat er heel luchtig over van ooh ja nee maak je geen zorgen zijn maar een paar bezoekjes aan ziekenhuis. Alleen weet hij nog niet veel van wat hem te wachten staat..
Hij sprak zijn moeder ook naast mij en dat brak mijn hart. Ik had hem gevraagd wanneer hij hun had gesproken en dat was al een week geleden. Dus liet ik hem met mijn telefoon even bellen. Het is nog een jong jongetje dat eigenlijk zijn moeder bij zich wilt hebben, maar tegelijkertijd bang is om hulp of iets te vragen. Maar zich ook groot probeert te houden. Zijn kamergenoot zei ook dat hij te verlegen is om hulp te vragen of te praten. Voor de rest gaat het goed met iedereen. Dit is een samenvatting van mijn avond met hun. Groetjes, Mel
Eind Juni 2014 hebben 3 fantastische vrouwen met een groot hart, Bia Silva, Dulce Araujo & Ducha Rodriguez, een bezoek gebracht aan het pension Madeira en ook pension 25 Abril. Ze kwamen helemaal uit Italie en vanuit Rotterdam om de bewoners weer wat moed in te spreken, wat geld toe te steken en er werd ook een feestlijke lunch georganiseerd door Ducha Rodriguez uit Rotterdam. Echt geweldig! Van harte dank namens de Dany Foundation maar natuurlijk vooral namens de bewoners van de pensions!
Bericht van Bia Silva uit Rome waarin zij vertelt hoe schokkend de situatie was die zij in Lissabon aantrof maar ook haar bewondering uit voor de mensen die desondanks optimistisch blijven. Zij moedigt een ieder aan om deze pensionbewoners te steunen en te bezoeken!
Hoje levantei me com o meu pensamento nesta jovem mãe que faleceu há dias em Lisboa após uma longa doença. Como é que se morre assim tão jovem? Que sofrimento saber q vamos morrer e deixar os nossos filhos pequenos? Estas eram as angústias da Arlete.
Na semana passada estive em Lisboa e fui visitar os doentes nas pensões Madeira e 25 de Abril. Meu Deus quanto sofrimento, quanta miséria. A Edite que também deixou os seus filhos em Cabo Verde, está muito doente mas conserva uma alegria contagiante. Disse me D. Bia vou tirar o lenço e tiramos juntas uma foto e acrescentou, hoje me sinto bonita.
Convido a todos quando passarem por Lisboa a levarem uma palavra de conforto aos nossos doentes. Um beijo especial à Edite, Armindo e Ramiro. Não vos posso esquecer.
Foto genomen in kamer van onlangs gearriveerde jonge patiënt tussen Bia en Dulce in. Zijn bed en dat van zijn kamergenoot passen nauwelijks in de kamer.
Foto tezamen met vrouw die reeds bestralingstherapie heeft ondergaan maar zeer optimistisch gestemd was.
Bericht van Ducha Rodriguez uit Rotterdam die de pensionbewoners een vrolijke lunch aanbood met lekker eten en drinken voor iedereen. Zij bidt voor een spoedig herstel van de zieke bewoners zodat zij snel terug kunnen keren naar hun moederland: Kaapverdië!
Bem sucedido o fim de semana em Lisboa: lanche oferecido aos Cabo-verdianos doentes de cancro evacuados para tratamento em Portugal. Que o Senhor derrame uma chuva de cura sobre essas pessoas para que elas possam regressar, com saúde, à sua terra natal.
Foto’s gemaakt tijdens de lunch
Grace Beatriz heeft in Juni 2014 wederom de pensions van Lissabon bezocht. Naar aanleiding van de schokkende situatie die zij daar aantrof heeft de “Jornal de São Nicolau” het volgende artikel gepubliceerd, waarin o.a. het verhaal verteld wordt van een jongeman uit Santo Antão die onlangs wegens tumorbehandeling aankwam in Portugal. Zonder enige begeleiding en met slechts 100 euro op zak (geleend door zijn moeder bij dorpsgenoten) moet hij de komende drie maanden zien te overleven in een kamer van drie bij drie die hij moet delen met een patient die van alle ellende alcoholist is geworden. Alle onkosten (voedsel, kleding, vervoer naar ziekenhuis enz.) dient hij zelf te betalen aangezien de schamele toelage (€ 89 p/m) van de Kaapverdiaanse ambassade pas met een vertraging van drie maanden wordt uitbetaald na aankomst in Portugal.
